Wat is POM en wat zijn de kenmerken en toepassingen ervan?
Engelse naam van POM: Polyoxymethyleen, afgekort als polyoxymethyleen. De wetenschappelijke naam van polyoxymethyleen is polyoxymethyleen (POM), ook wel bekend als Saigang en Trane. Het wordt verkregen door polymerisatie van formaldehyde als grondstof. POM-H (polyoxymethyleenhomopolymeer) en POM-K (polyoxymethyleencopolymeer) zijn thermoplastische technische kunststoffen met een hoge dichtheid en hoge kristalliniteit. Heeft goede fysische, mechanische en chemische eigenschappen, vooral uitstekende wrijvingsweerstand.
Polyoxymethyleen is een lineair polymeer zonder zijketens, hoge dichtheid en hoge kristalliniteit, en heeft uitstekende uitgebreide eigenschappen.
Polyoxymethyleen is een hard en dicht materiaal met een glad, glanzend oppervlak, lichtgeel of wit, en kan lange tijd worden gebruikt in het temperatuurbereik van -40-100°C. De slijtvastheid en zelfsmering zijn ook superieur aan de meeste technische kunststoffen, en het heeft een goede oliebestendigheid en peroxidebestendigheid. Zeer intolerant voor zuren, sterke alkaliën en ultraviolette straling van het maanlicht.
Polyoxymethyleen heeft een treksterkte van 70 MPa, lage wateropname, stabiele afmetingen en glans. Deze eigenschappen zijn beter dan nylon. Polyoxymethyleen is een zeer kristallijne hars, de taaiste onder de thermoplastische harsen. Het heeft een hoge thermische sterkte, buigsterkte, weerstand tegen vermoeiing en uitstekende slijtvastheid en elektrische eigenschappen.
POM is een kristallijne kunststof met een duidelijk smeltpunt. Zodra het het smeltpunt bereikt, daalt de smeltviscositeit snel. Wanneer de temperatuur een bepaalde limiet overschrijdt of de smelt te lang wordt verwarmd, zal deze ontleding veroorzaken.
POM heeft goede uitgebreide eigenschappen. Het is de moeilijkste onder de thermoplasten. Het is een van de plastic materialen waarvan de mechanische eigenschappen het dichtst bij metaal komen. De treksterkte, buigsterkte, vermoeiingssterkte, slijtvastheid en elektrische eigenschappen zijn allemaal zeer goed, kunnen lange tijd worden gebruikt tussen -40 graden en 100 graden.
Volgens de verschillende moleculaire ketenstructuur kan polyoxymethyleen worden onderverdeeld in homopolyoxymethyleen en copolyoxymethyleen. De eerste heeft een hoge dichtheid, kristalliniteit en smeltpunt, maar heeft een slechte thermische stabiliteit, een lage verwerkingstemperatuur (10 graden) en een iets lagere zuurbestendigheid; De laatste heeft een lage dichtheid, kristalliniteit en smeltpunt, maar heeft een goede thermische stabiliteit, is niet gemakkelijk te ontleden en heeft een brede verwerkingstemperatuur (50 graden)
De nadelen zijn: corrosie door sterk zuur, slechte weersbestendigheid, slechte hechting, nauwe thermische ontleding en verwekingstemperatuur en lage zuurstofgrensindex. Ze worden veel gebruikt in de auto-industrie, elektronische apparaten, mechanische apparatuur, enz. Het kan ook worden gebruikt als kraan, framevenster en wastafel.
